Θεέ μου
Στη σμίλη μου που ‘ναι μικρή
κι
έχει μικρά δοντάκια,
και
στο σφυρί μου το βαρύ
και
στα μικρά σφυράκια
Στη
Θιόπετρα καρτερικά
που
στέκει και χτυπιέται
στο
νου μου με τ’ αερικά
απού
δεν σολαγιέται
στα
χέρια τέλος τα σκληρά
που
είναι ματωμένα,
Θεέ
μου οφείλεις τα φτερά,
που σου ‘χω
καμωμένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου